Marian Węclewicz (1903-1986) był postacią nietuzinkową – harcerz, żołnierz, adwokat, badacz zbrodni hitlerowskich, regionalista, społecznik. Choć z urodzenia nie był gostynianinem, to ostatnie trzydzieści kilka lat swego życia zawodowego i społecznego związał z grodem nad Kanią. Pozostawił po sobie wiele pamiątek i unikalnych fotografii. Do dziś mieszkanie przy Placu Marcinkowskiego 10, w którym przebywał do śmierci, niewiele zmieniło swój wygląd i pełne jest niezwykłych rzeczy. Dzięki uprzejmości rodziny Węclewiczów pamiątki po ppłk. Marianie Węclewiczu trafiły do gostyńskiego Muzeum. W sprawę mocno zaangażowany był Mikołaj Kulczak – historyk i regionalista. To na skutek jego zabiegów ostatecznie pozostały one w Gostyniu.
Zbiory muzealne powiększyły się liczne fotografie, m.in. z poświęcenia oddawanego do użytku 27 czerwca 1985 roku Domu Katechetycznego parafii św. Małgorzaty w Gostyniu, z działalności reaktywowanego po II wojnie światowej Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich i gostyńskiego Koła ZBoWiD z lat 1950-1975 oraz z obchodów 850-lecia miasta Ponieca w 1960 roku. Otrzymaliśmy też dokumenty kombatanckie z lat 1958-1980, mapę wojskową okolic Gostynia z 1911 roku i część dokumentacji dotyczącej udziału Mariana Węclewicza w pracach Rady Pariafalnej przy kościele św. Małgorzaty w Gostyniu z lat 1957-1960.
Jako pięcioletni depozyt uzyskaliśmy zaś m.in. okazały portret Mariana Węclewicza w mundurze oficera 17 pułku ułanów wielkopolskich, lancę z proporcem tej jednostki, szablę, mundury, czapki, buty oficerskie, bagnety, oporządznie do jazdy na koniu. W tym przypadku mamy nadzieję, że eksponaty te w przyszłości staną się własnością Muzeum w Gostyniu. Taką wolę wyrazili darczyńcy – rodzina Węclewiczów.
Marian Węclewicz w młodości należał do Tajnej Organizacji Tomasza Zana w Poznaniu. Był harcerzem i gorącym entuzjastą skautingu. 26 grudnia 1918 roku znalazł się wśród witających Ignacego Paderewskiego. Brał udział w powstaniu wielkopolskim, m.in. w walkach na terenie Poznania – o gmach Prezydium Policji, dworzec kolejowy i lotnisko na Ławicy i na froncie północnym (Żnin, Łabiszyn, Szubin). Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939 roku. Walczył nad Bzurą, gdzie został ciężko ranny. Przedostał się jednak do Puszczy Kampinowskiej i walczącej Warszawy. Tu trafił do niewoli. Tułał się po obozach jenieckich. W 1945 roku podjął pracę w Polskiej Misji Repatriacyjnej, a od 1947 roku w Polskiej Misji Wojskowej dla Badania Zbrodni Wojennych. W 1949 roku został zdemobilizowany. Powrócił do kraju i osiadł na stałe w Gostyniu. Od 1964 roku podjął praktykę adwokacką i pełnił przez kilka lat funkcję kierownika Zespołu Adwokackiego w Gostyniu. Włączył się aktywnie do pracy społecznej. Był współzałożycielem kół ZBoWiD w Gostyniu, Pępowie i Poniecu. Przez 12 lat był prezesem oddziału gostyńskiego; członekiem Zarządu Okręgu w Poznaniu. W latach 1969-1974 piastował funkcję członka sądu koleżeńskiego przy Zarządzie Głównym ZBoWiD w Warszawie. Był zapalonym regionalistą, należał do współzałożycieli Społecznego Komitetu Regionalnego (późniejszego GTK), w którym przez pewien czas piastował funkcję wiceprezesa. Z jego inicjatywy w 1978 roku ukazała się drukiem monografia poświęcona dziejom wojennym 17 Pułku Ułanów. Był także współfundatorem pomnika w Walewicach ku czci poległych tam w kampanii wrześniowej żołnierzy. Miał liczne odznaczenia, m.in.: Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Medal Niepodległości, Wielkopolski Krzyż Powstańczy, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Medal za Warszawę, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych.
Pełny biogram ppłk. Mariana Węclewicza dostępny jest m.in. na stronie Muzeum w Gostyniu, w zakładce Gostyński Słownik Biograficzny.
